Tytułem wprowadzenia

UWAGA! Piszac tę stronę używał będę oryginalnej pisowni z tamtego okresu.

      Poniżej naszkicowana biografia ukaże nam, choć w skrócie, pogmatwane i skomplikowane zarazem losy Bohatera Wojny Obronnej 1939 , Zasłużonego Honorowego Obywatela Miasta Przemyśla, Zasłużonego dla Polskiego Wymiaru Sprawiedliwości, dla Ochrony Porządku Publicznego, dla Frontu Jedności Narodu, dla Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i - co najistotniejsze
- Kawalera Orderu Virtuti Militari - mgr Edwarda Feliksa BRONIKOWSKIEGO.
     Ukazana zostanie sylwetka Ś.p. Edwarda, jako bohaterskiego lotnika, wybitnego sędziego, męża i ojca w rodzinie, jak też Jego aktywność społeczno - zawodowa do momentu, kiedy Jego nić życia została przerwana przez śmierć w 1996 r.
      Jak już wcześniej na Stronie Głównej zaznaczyłem, biografia została umownie podzielona na trzy etapy.
Przystepujemy więc, do pierwszej części:

Narodziny i lata młodzieńcze

     Edward, Feliks Bronikowski vel Bemben ( nazwisko to nosił do 1948 r. ) urodził się jako drugi z trojga dzieci państwa
Kamili i Ludwika Bembenów w Przemyślu, dnia 13 pazdziernika 1912 r. Ich dom rodzinny mieścił sie przy ul.Ferdynanda Focha 41.
Jako ciekawostkę podam, że w tym samym domu na parterze mieszkał późniejszy słynny wytwórca fajek "walatówek",
Ludwik Walat z rodziną.
Został ochrzczony w wierze rzymsko - katolickiej w porafii katedralnej w Przemyślu. Po utworzeniu w 1923 r. parafii św. Józefa
( w kościele XX Salezjanów ) przeniesione zostały tam akta otrzymanych wcześniej sakramentów.
Sakrament Pierwszej Komunii Świętej przyjął dnia 06 maja 1922 r.w kościele parafialnym OO Reformatów w Przemyślu.
Sakrament Bierzmowania otrzymał dnia 20 czerwca 1923 r. w kościele parafialnym Świętego Józefa w Przemyślu.
     Z rodzeństwa Edward posiadał dwie siostry: starszą: Janinę, po męzu Stafiej i młodszą: Zofię, po mężu Lenart.
Mama Edwarda nie pracowała, będąc na utrzymaniu męża, który był adiunktem PKP w Przemyślu.
Ojciec Edwarda: Ludwik zmarł wcześnie, mając zaledwie 49 lat, dnia 06 czerwca 1936 r.
Matka zaś zmarła w dniu 25 kwietnia 1967 r.
Oboje pochowani we wspólnym grobowcu w zabytkowej części Cmentarza Głównego w Przemyślu, przy ul. Słowackiego.
     Edward, po ukończeniu nauki w Szkole Ludowej 4-klasowej męskiej im. T.Czackiego przy ul. Bema 6 w Przemyślu podjął
w 1924 r. naukę w Państwowym Gimnazjum II im. Prof. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu na Wydz. dawnym klasycznym.
Nauka w gimnazjum trwała wówczas 8 lat, więc w dniu 30 maja 1932 r. Państwowa Komisja Egzaminacyjna Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego (...)
"uznała Bembena Edwarda Feliksa za dojrzałego do studiów wyższych i wydaje mu niniejsze świadectwo."
      W ślady Edwarda poszły obie Jego córki, które egzamin dojrzałości również zdawały w II Liceum Ogólnokształcącym
im. Prof. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu. Proszę przeczytać o czasowej zmianie Patrona!
Starsza: Renata, Maria w 1969 r., a młodsza: Alicja, Jadwiga w 1975 r.
Tak więc tradycja rodzinna nie zaginęła w nastepnym pokoleniu.
     Po maturze Edward podjął się nauki na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie .
Obecnie uniwersytet ten nosi nazwe Iwana Franki w ukraińskim Lwowie.
     W 1934 r. na wniosek Ministra Spraw Wojskowych wezwany zostaje do odbycia służby wojskowej. Trafia do Szkoły Podchorążych
4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty trwał od 18 września 1934 r. do 14 września 1935 r.
Tutaj należy dodać, że wymieniony 4 Pułk Legionów podlegał pod Dowództwo Okręgu Korpusu X ( DOK X ) stacjonujące w Przemyślu.
Jeszcze raz w 1935 r. został powołany w dniu 15 września do 3 Pułku Piechoty w Jarosławiu na ćwiczenia, gdzie pełnił funkcję dowócy plutonu CKM ( cekaemów ). Służbę tę ukończył 01 października 1935 r. i wrócił na uczelnię do Lwowa, celem kontynuowania nauki.
We wspomnianym 3 Pułku Piechoty w Jarosławiu Edward odbywa kolejne ćwiczenia w dniach 06 lipca 1936 r. do 14 sierpnia 1936 r.
Tym razem pełnił funkcję dowódcy kompanii.
SRI przed wojną były jednostkami kontrwywiadowczymi tzw. "dwójki". Po przeszkoleniu, w dniu 12 października 1937 r. Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki na wniosek Ministra Spraw Wojskowych nadaje Mu "Patent Oficerski i mianuje Go podporucznikiem rezerwy w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem od dnia 01 stycznia 1937 r. z kolejnością 280".
     Po tych "przygodach" z wojskiem w czasie studiów nadchodzi jeden z najważniejszych dni w Jego życiu, dzień 01 czerwca 1938 r.
To wówczas po zakończonym cyklu nauki Edward na uczelni broni dyplomu, po czym z rąk Rektora i Dziekana Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie otrzymuje dyplom nr 4532/1938 z tytułem magistra praw "...stanowiący dowód ukończenia uniwesyteckich studjów prawniczych, uprawniający do ubiegania się o stopień doktorski."
Niemalże bezpośrednio po ukończonych studiach wcielony zostaje do 38 PP w Przemyślu celem odbycia w dniach 21 sierpnia do dnia 15 września 1938 r. 1-go oficerskiego szkolenia jako dowódca plutonu.
      Niestety, ale od ukończenia tego szkolenia dnia 15 września 1938 r. do dnia 01 marca 1939 r. brak jest - w dostepnej mi dokumentacji - jakichkolwiek informacji na Jego temat.
W dniu 01 marca 1939 r. rozpoczął pracę w SRI DOK X w Przemyślu, w charakterze sekretarza administracyjnego kontraktowego.
Po dwóch miesiącach, dnia 31 maja 1939 r. rozwiązał stosunek pracy na własne żądanie.
W dniu 05 czerwca 1939 r. zawiera umowę o pracę z Wojewodą Poleskim, działającym w imieniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Skarbu Państwa w Brześciu nad Bugiem, jako pracownik kontraktowy.Umowa zawarta była na czas do dnia 31 sierpnia 1939 r.
Po dwumiesięcznej praktyce, dnia 01 sierpnia 1939 r. rozpoczyna służbę przygotowawczą na stanowisko prawno - administracyjne pierwszej kategorii w państwowej służbie administracyjnej w Starostwie Powiatowym w Brześciu nad Bugiem.
W Europie panuje bardzo gorący nastrój totalnej wojny eskalowanej przez hitlerowskie Niemcy. Nic więc dziwnego, że po tygodniu pracy
w Starostwie zostaje powołany celem odbycia ćwiczeń w 38 Pułku Piechoty im. Strzelców Lwowskich w Przemyślu.
Ćwiczenia odbywają się w dniach od 07 do 26 sierpnia 1939 r.
W starostwie formalnie pracuje do mobilizacji w związku z napaścią Niemiec hitlerowskich na Polskę i wybuchem II wojny swiatowej.
     Nie zachowały się jakiekolwiek dokumenty lub inne dowody świadczące o tym, by Edward w okresie międzywojennym należał do jakiejkolwiek organizacji lub partii politycznej.
Piszę o tym na koniec części poświęconej młodzieńczemu okresowi życia Edwarda, gdyż w dokumentach Urzedu Bezpieczeństwa otrzymanych z Instytutu Pamięci Narodowej Oddział Rzeszów, są zapiski o tym, jakoby Edward należał przed wojną do Narodowej Demokracji, czyli tzw. endecji. Jednak potwierdzenia tego w innych dokumentach nie ma .
      Niewątpliwie natomiast należał do Związku Odbudowy Rzeczypospolitej ( ZOR ), ale jest tutaj pewnego rodzaju dysonans.
Wg encyklopedii ZOR w Polsce powstał w pażdzierniku 1939 r., a więc wówczas, gdy Edward był w obozie dla internowanych na Węgrzech, a z drugiej strony jest jego odznaka ZOR wśród innych odznak i medali, ale są też i dwie Jego fotografie z przed wybuchu II wojny światowej, na których w klapie marynarki ma wpięty znaczek ZOR. Nie podejmuję się tego wyjaśnić.
     W ramach mobilizacji skierowany zostaje do wspomnianego 38 Pułku Piechoty im. Strzelców Lwowskich stacjonującego w Przemyślu.
O dalszych losach Ś.p. Edwarda możecie Państwo przeczytać przechodząc do następnej strony.

O wojennych losach Ś.p. Edwarda można przeczytac klikając na poniższy tytuł:

cz.II - Dramat wojennych lat

O dramaturgii życia po powrocie do Kraju, należy kliknąć poniższy tytuł:

cz.III - Życie w Ojczyźnie

ZAPRASZAMY